Ekotopik

Czasem trudno rozróżnić od siebie te dwa kolory w przypadku roślin, ciemny róż bardzo łatwo przechodzi w fiolet - taki czarcikęs czy krwawnica...

A tu też można różne łąkowe pospolite fioletowości pooglądac:
http://kris1304.ovh.org/kwiaty/fioletowy.htm

Miodunka ćma (Pulmonaria obscura)

– gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny ogórecznikowatych. Pospolita na całym terenie Polski. Gatunek rodzimy.

Charakterystyka: Łodyga - Wzniesiona, pojedyncza, lub słabo rozgałęziająca się, kanciasta i cała silnie, gruczołowato owłosiona. Wysokość 20-30 cm.
Liście - Przy pomocy liści najłatwiej odróżnić ją od podobnego gatunku – miodunki plamistej. Liście są bez plam, lub z nieznacznymi, jasnozielonymi. Liście łodygowe lancetowatego kształtu, dolne na krótkich ogonkach, górne siedzące. Górna powierzchnia wszystkich liści pokryta szorstkimi długimi szczecinkami, pomiędzy którymi znajdują się krótsze brodawki i nieliczne gruczoły.
Kwiaty - Promieniste, dwubarwne; młode kwiaty są różowoczerwone, starsze czerwonofioloetowe. Wyrastają na krótkich, silnie gruczołowato owłosionych szypułkach, tworząc na szczycie łodygi stosunkowo gęsty kwiatostan. Kwitnie wczesną wiosną – od marca do maja. Kwiaty zapylane przez błonkówki. Roślina posiada podwójne zabezpieczenie przed niekorzystnym dla niej samozapyleniem - różnosłupkowość i samopłonność. Część kwiatów ma mianowicie słupki wyższe od pręcików, część kwiatów odwrotnie.
Kłącze - Silnie rozgałęzione, prawie czarne.
Biotop, wymagania : Lasy liściaste, zarośla (zwłaszcza nadrzeczne). Jeden z naszych gatunków zakwitających i rozwijających liście wczesną wiosną, jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa, pod którymi rośnie. Najczęściej rośnie na glebach próchniczych, dobrze przewietrzanych. Jest cieniolubnym hemikryptofitem. ( Hemikryptofity (gr. hemi = pół, kryptos = schowany, phyton = ukryty), rośliny naziemnopączkowe – rośliny, których pączki, za pomocą których roślina odnawia się, znajdują się tuż przy powierzchni ziemi (albo zaraz na niej, albo tuż pod nią). Hemikryptofizm jest przystosowaniem do przetrwania zimy. Są to rośliny, których pędy obumierają przed zimą. Zimę przetrzymują pączki chronione przed przemarznięciem przez warstwę ściółki, obumarłych i żywych liści, glebę)


Oraz jej kuzynka o ozdobnych liściach i medycznych właściwościach:

Miodunka plamista (Pulmanoria officinalis)

Roślina z rodziny szorstkolistnych występująca w Europie Środkowej i Południowej. W Polsce występuje w cienistych, wilgotnych lasach i zaroślach Pomorza Zachodniego i Wielkopolski, na żyznych glebach o podłożu wapiennym.

Miodunka plamista posiada cienkie pełzające kłącza, dzięki którym tworzy kępy. Posiada do 30 centymetrów wysokie kanciaste łodygi, słabo ulistnione, rozgałęzione. Liście odziomkowe, duże, sercowato-jajowate, łodygowe, siedzące, naprzemianległe, z białymi plamkami. Kwiaty na szczytach pędów o rurkowatym kielichu i lejkowatej pięciopłatkowej koronie początkowo czerwonej, potem zmieniającej się w niebieską. Na jednej roślinie występują kwiaty o różnych barwach (czerwonej, przejściowej - różowej, niebieskiej). Owocem jest jajowata rozłupka. Cała roślina jest pokryta włoskami. Miodunka kwitnie w marcu i kwietniu.

Surowcem zielarskim są liście odziomkowe i pędy z rozkwitającymi kwiatami. Ziele zawiera krzemionkę, garbniki, alantoinę, saponiny, flawonoidy, śluzy, kwasy organiczne i sole mineralne. W medycynie ludowej od dawna stosowano miodunkę w leczeniu chorób płuc oraz czerwonki. Preparaty z miodunki zapobiegają stanom zapalnym błony śluzowej i powodują jej regenerację.

Miodunka plamista, inaczej zwana zielem płucnym, jest rośliną wieloletnią osiągającą wysokość do 30cm. Miodunka plamista ma szerokie, owalne podstawowe liście, mniejsze liście górne sa nakrapiane białymi kropkami. Kwiaty tego zioła, zebrane w grona, są koloru różowo-purpurowego. Średniowieczne źrodła utrzymywały, że wygląd zioła (liście przypominają tkankę płucną) wskazywał na chorobę, którą leczył. Dlatego też miodunka plamista była stosowana z pozytywnym skutkiem w leczeniu problemów związanych z płucami. Herbatki sporządzane z tego zioła były dobrodziejstwem w przypadkach chronicznych zapaleń oskrzeli.

SUROWCE LECZNICZE
Liście.

ZASTOSOWANIE
Dzięki wysokiej zawartości kleju roślinnego (śluzu), miodunka plamista jest szczególnie pożytecznym ziołem w leczeniu chorób płucnych, a w szczególności jest efektywnym środkiem w przypadkach chronicznego zapalenia oskrzeli. Miodunkę plamistą łączy się dobrze z innymi ziołami, np. z podbiałem na chroniczny kaszel, między innymi też na koklusz, oraz może być równie dobrze stosowana przy astmie. Miodunka plamista może być również używana jako sposób na chore gardło, jak i na przekrwienia (zastój krwi). W przeszłości miodunka plamista była stosowana na kaszel z krwią powstała z infekcji guzkowatych. Liście miodunki plamistej dzięki ściągającym właściwościom znalazły zastosowanie zewnętrzne przy tamowaniu krwawień.Liście miodunki plamistej są zbierane późną wiosną.

DAWKOWANIE
Napar: zalać 1 - 2 łyżeczki suszonego zioła gotującą wodą i zostawić na 10-15 minut do zaparzenia. Pić napar z miodunki plamistej trzy razy dziennie.
Nalewka: Można brać 1 - 4ml nalewki z miodunki plamistej trzy razy dziennie.

Oraz jeszcze o miodunkach:
rozmnażanie : łatwo rozmnaża się z nasion, które mogą być roznoszone po ogrodzie przez mrówki, latem można również mnożyć przez podział 2- do 3-letnich kępek, okres kwitnienia (w następnym roku): marzec do maj,
stanowisko : półcieniste, gleba wilgotna i próchnicza, ze względu na podatność rośliny na mączniaka, powinna rosnąć w miejscu o dobrej cyrkulacji powietrza,
mrozoodporność: duża, może być uprawiana w całej Polsce,

Wynika z tego Bezo, że jeśli to faktycznie miodunke przyniosłas sobie do ogrodu to była to dobra intuicja Kwitnie wczesną wiosną, później zostaną po niej ładne liście, chroniona nie jest - słowem cudo
Z tej ostatniej informacji wynika, że nadziemne pędy całkowicie znikną na zimę, ale nie ma się co martwić, bo odrośnie z jakiś tam pączków czy pędów

Super temat Cebulko
Zawsze chciałam poznać rośliny które często mijam przy drogach czy na łąkach i niby mówi się że to aaaa tam takie pospolite
ale niech ktoś poda ich nazwę... to dopiero sztuka

Ucieszyłaś mnie tą Miodunką bo to jest przynajmniej bylinka, chociaż Niezapominajka też nie jest zła
zastanawiam się tylko jeszcze nad nazwą miodunka czy ona ma coś wspólnego z miodem... może jest bardzo miododajna

Miodunki znam z dzieciństwa, chyba ich nazwa jest od tego, że każdy kwiatuszek - dzwoneczek, w dnie kielicha ma taką słodką miodową substancję, nie wiem jak ona się nazywa.

Jak zwykle będąc na działce znalazłam pare cudeniek, ale niestety brak czasu i pośpiech spowodował, że mogę na razie wkleić jedną roślinkę, bo pozostałe zdjęcia nie wyszły.
Ta roślina ma tak z metr wysokości, zdjęcie z przed dwóch dni, czyli kwiatnie teraz. Może na zdjęciu wygląda mało okazale, ale w naturze, wygląda przepięknie Nie wiem jak się nazywa.

Oooo!!! właśnie ja też to widzę po drodze na takich mokrych łąkach i też chcę znać nazwę bo mi się bardzo podoba
kto nas poratuje

Ja tak tylko wpadam na sekundę ale nie mogłam nie odpowiedziec

Roślinka ze zdjęcia Emmi to najprawdopodobniej (99% ) Wierzbownica kosmata (Epilobium hirsutum)

Bylinka, rozmnażająca się przez rozłogi, ale chyba do opanowania
Kwitnie czerwiec-sierpień, ma między 60 a 150cm, zasiedla rowy, brzegi wód, wilgotne zarośla; jest dośc częsta na niżu, rzadsza w górach.

Ciekawostki: Nasiona różnych gatunków wierzbownicy mają bardzo długi puch, nie nadający się jednak do przędzenia. Czasem używano go do sporządzania knotów. Dawniej sadzono wierzbownicę kosmatą jako roślinę ozdobną w ogródkach wiejskich.

Hmmm, to bardzo fajna roślinka

A jeszcze fajniejsza jest Wierzbówka kiprzyca...
Ale to w następnym odcinku telenoweli

Cebulka
wielkie dzięki! Ja tu będę wstawiała moje zdobycze, bo na szczęście w mojej okolicy jest sporo łąk, więc mam co fotografować Ale komentować będę na tym ogólnym ,,Niby brzydsze...,, co by nie powstały dwa tematyczne tematy, a ten potraktuję jako encyklopedię, czy informator

Dobrze - bo jak by się tu rozkręciła dyskusja to by nam zdjęcia i opisy kwiatów zniknęły wśród tego wszystkiego

Czy "Niby brzydsze..." zostawiamy tam gdzie są w końcu czy przenosimy tu do działu?

Emmi - wiesz, jest problem
Wiem, że przedtem zidentyfikowałam ta roślinkę jako groszek bulwiasty, ale teraz mam wątpliwości...
Sprawdziłam w książce oraz na tej stronie ( http://www.atlas-roslin.pl/skorowidzpl.htm ) wszystkie dotępne gatunki groszków dzikich oraz wyki (bo też mam takie podejrzenia) ale albo nie zgadza się do końca kielich, a do większości groszków nie zgadzają się liście...
Groszek bulwiasty ma identyczne kwiaty, ale niestety inne jednak liście niż na Twoim zdjęciu

Trochę późno już, ale obiecałam, a właśnie zaczyna się okres jej kwitnienia... Jest piękna, zwłaszcza w Tatrach

WIERZBÓWKA KIPRZYCA


Wierzbówka kiprzyca (Chamaenerion angustifolium), przez wielu botaników klasyfikowana jako wierzbownica kiprzyca (Epilobium angustifolium L.) – gatunek rośliny wieloletniej należący do rodziny wiesiołkowatych. Ma zasięg okołobiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i w Europie. W Polsce jest rośliną pospolitą zarówno na niżu, jak i w górach.

Łodyga : Z kłącza wyrastają liczne łodygi o wysokości 50-150 cm (w sprzyjających warunkach nawet 2 m). Są one prosto wzniesione, obłe, pojedyncze lub rozgałęzione, nagie i często czerwono zabarwione.
Kwiaty : Wyrastają w szczytowym gronie, mają średnicę 2-4 cm. Płatki korony różowoczerwone z lekkim fioletowym odcieniem, szerokie, płytko wycięte na szczycie lub ucięte. Kwitnie od lipca do sierpnia, kwiaty przedprątne, zapylane przez błonkówki. Roślina miododajna. Kwiaty zakwitają stopniowo od dołu ku górze łodygi.
Owoc : Bardzo krótko owłosiona, równowąska torebka o klapach skręcających się przy otwarciu. Nasiona bardzo liczne, gładkie, z białym puchem, rozsiewane przez wiatr.
Część podziemna : Roślina posiada krótkie, czołgające się kłącze, które wytwarza liczne, mięsiste rozłogi z wydłużonymi międzywęźlami. Okryte jest mięsistymi, białymi, skrętolegle ustawionymi łuskami.
Biotop, wymagania : Lasy, głównie iglaste, skraje lasów, polany, przydroża, rowy, łąki. Często tworzy duże i niemal jednogatunkowe łany. Roślina wskaźnikowa gleb próchnicznych, azotolubna. Hemikryptofit. W górach występuje aż po piętro kosówki, na niektórych halach tatrzańskich tworzy duże łany. Rośnie zarówno na podłożu granitowym, jak i na wapieniu.

Ciekawostki : Polska nazwa gatunkowa pochodzi od liści wierzbówki, które podobne są do liści wierzby. Łacińska nazwa gatunkowa wskazuje na podobieństwo rośliny do oleandra (gr. chamai = niski, nerion = oleander) Dawniej uważano wierzbówkę za roślinę leczniczą. Zwierzęta nie jedzą wierzbówki. Z liści przyrządzano dawniej namiastkę herbaty. Właśnie u wierzbówki kiprzycy botanik Sprengel odkrył w 1790r. zjawisko obcopylności roślin.

Czy przynosic do ogrodu? Można chyba spróbowac - roślina rozprzestrzenia się przez kłącza, ale posadzona na uboczy nie powinna byc problemem. Z tym że najlepiej wygląda kiedy jest jej odpowiednio dużo w grupie

A tak właśnie teraz na przełomie lipca i sierpnia wygląda Dolina Gąsienicowa...: Nic, tylko jechac!

no to ja tez mam okazje pokazac wam wreszcie jakieś ładne fotki (nie mojego autorstwa). Zdjęcia zrobiła moja koleżanka gdzieś w Wielkopolsce

Cudowne!Cudowne!Cudowne! [shock] [shock] [shock]

OOooo... Koliberku ale piękne wrzosowiska
Napewno naszej Gaji się spodoba ta pasieka widać że ktoś miodzik wrzosowy produkuje

To chyba tak powoli przymierzasz się do swoich wrzosowisk przy domu

A jakże bezo, a jakże

Ależ cudne te wrzosy. Piękne zdjęcia!
Znam takie wrzosowiska w Mazowieckim Parku Kajobrazowym niedaleko mojej działki, jeszcze w tym roku tam nie byłam... Pewnie jest tak samo.

Piekne wrzosy, piękne. Coś u mnie same urosnąć nie chcą
Ale wierzbownica kosmata sama urosła
Może wrzosy przyjdą

Wczoraj podczas spaceru z psem znalazłam dziko rosnace i co ciekawe, kwitnące o tej porze roku fiołki.Przeszmuglowałam część z nich do ogródka i mam nadzieję,ze przyjma się.Teraz rosną sobie pod drzewkiem i jest jeszcze bardziej wiosennie.

A to podobną są dzikie storczyki, niestety już przekwitające - zdjęcie zrobione 27 kwietnia 2008r. w leśnych wąwozach niedaleko Zawiercia w Jurze Krakowsko - Częstochowskiej

Łauuu...!!!
Brawo Sz_elko
Wypatrzeć storczyka jest trudniej niż znaleźć kilogramowego prawdziwka

Było ich więcej, tylko ich uroda dawno już przebrzmiała!

Hmm... Myślisz Szeluś że to storczyk? Wydaje mi się że nie

Myślę że jest to coś jeszcze rzadszego...
Kombinowałam z korzeniówką - ale Google wynajdują tylko białe...

W każdym razie uważam, że jest to jakaś inna roślina która nie wytwarza chlorofilu a żyje dzięki symbiozie ze strzępkami grzybni.
Nie sądzę, żeby jakiś storczyk kwitł, nie wytworzywszy wcześniej żadnych liści do wyżywienia kwiatów...

Kocham Google
To niewiarygodne - ten nieograniczony dostęp do informacji...

Szelko - twoja roślinka to łuskiewnik różowy
http://www.eko.org.pl/lkp/kartoteka/poszuk_lathrea.html

A swoją drogą faktycznie jest storczyk, który również jest rośliną żyjącą w porozumieniu z grzybami Storczyk gnieźnik. Jednak jego pojedyncze kwiatki są jakby miniaturkami znanych nam kształtów kwiatu storczyka

Cebulko, czapki z głów przed Twoją dociekliwością

Cebulko, wielki szacun

Ja po prostu lubię wiedzieć Najlepiej wszystko

Cebulka pisze:[oops]
Ja po prostu lubię wiedzieć Najlepiej wszystko

Cebulko jestes nasza botaniczna encyklopedia

Wiosną ubiegłego roku zaciekawiła mnie taka roślinka:

Jeśli dobrze sprawdziłam jest to kokorycz pełna. Porasta całe wzgórze zamkowe w Smoleniu.

Alcyk, czy ona nie potrzebuje uratowania ????