Ekotopik

Dziękuję za powitanie .
Zdjęcia chętnie ,tyle że najpierw muszę pobrać lekcję ,ale jak zakwitną moje ukochane piwonie na pewno je pokażę

Witaj wśród nas Dadi

Koniecznie wrzucaj zdjęcia piwonni,bardzo lubię te kwiaty a moje jeszcze nigdy nie kwitły

Witam wszystkich zaraz się usprawiedliwiam dlaczego tak rzadko bywam ale nie było mnie dwa tygodnie bo byłam na swojej kochanej działeczcze co prawda wracam zawsze zmęczona bo roboty huk ale myśle ,że kiedys to się skończy ,ktoś mi powiedział,że na działce zawsze będzie coś do roboty ale w poniedziałek znów bym chętnie piojechała tak ,że nie wiem czy ze mną nie jest coś nie tak żebyśmy tylko na działce m,ieli wode to byłoby super.

Wiataj dadi Ziomalko hihi

Ninka - i Ty miałas do mnie zadzwonić w celu umówienia się i co ???? Sa grzyby u Ciebie w górach??? Bo ponoc sie pojawiły borowiki ceglaste
Jak będą grzyby daj znac, to ja Cie nawiedze hihi o ile oczywiście nie będzie Ci to przeszkadzało
Pozdrówk aserdeczne

Grzyby? Już? Toż to dopiero maj narazie...

Też bym się kurczę wybrała na grzybki, jesień była juz tak dawno temu...

Cebulko różnie grzyby rosnął, taki laik jak ja to jest przyzwyczajony, że tylko jesienią, ale małżonek, świetny grzybiarz, już marzec-kiwecień jakieś jadalne dziwolągi zbierał koło działki. ku memu zaskoczeniu... nie pamiętam nazwy,musze się go zapytać. Ale wyglądem to mnie zniechęcały... ciągle pytałam, czy aby jest na 200% pewny, że to jadalne Podbno były snmaczne... no ja nie lubię grzybów, więc ich nie jem, ale mąż i przyjaciele zajadali się nimi

No własnie EMMI Niektórzy w zimie zbieraja Teraz myslę, że juz kozaki powinny się pojawiac i prawdziwki:)

Ja jestem pod tym względem raczej tradycjonalistką - grzyby to późnym latem i jesienią, tylko te które od dawna zbieramy i są na 200% OK

Chociaż nazw uczę się wszystkich oczywiście jak tylko mam taką okazję, ale jest to trudniejsze niż z kwiatami

Cebulko Masz 100000% słuszności, że grzyby zbieramy tylko te, które doskonale potrafimy rozpoznać. Wytrawni grzybiarze potrafią się pomylić i o nieszczęście nietrudno

Koliberku mozemy sie umówic na sobote u mnie na działce tj09.06 bo pózniej mnie nie bedzie cały ostatni tydzień czerwca czekam na wiadomość Grzybki ponoć są mąż pojechał dzisaj na tydzień na działke i w lesie ponoć coś tam znalazł.

OJ Ninko, niestety Cały weekend mam zajecia w Krakowie
ale myślę, że uda nam się spotkać latem czy jesienia, w końcu to nie tak daleko

No w takim razie został nam lipiec, a jakby nie to wrzesień. Wtedy mam urlop i bedę 2 tygodnie na działce. A co drogi Koliberku studiujesz?

Jasne NInko - no i do mnie tez masz zaproszenie - po drodze
Studiuję podyplomowo zarzadzanie finansami - pomału już kończę, tylko jakoś mało czasu mam na napisanie pracy. Myslałam, ze zdąże przed wakacjami, a tu pewnie okaże się, ze jednak po wakacjach dopiero będe się bronić. No zobaczymy jeszcze

Pokręciłam ja trochę kółeczkiem do dołu i co należy się przedstawić.Więc nadrabiam i przepraszam.Mam na imię Ania ,latek 43.Mieszkam w Płocku.Posiadam małądziałeczkę ok 400 metrów ,i jest to to co kocham najbardziej na świecie oczywiście po moim syneczku ukochanym maleństwie .Wpażdzierniku zostanie mężem.mam męża osobistego który na kwiaty mówi zielsko ,nic dodać.Uwielbiam pielić.Pstrykam namiętnie zdjęcia .Mam psa ,znajdę 8 letnią prawie ślepą,to jaskra.Akomputer to dle mnie zagadka ale uczę się pilnie .Wię przepraszam za wpadki

Witam Cię Aniu serdecznie

Ta sama pasja a i mężowie podobni

Witaj Aniu w Naszym gronie

koteczkooo - witamy wśród nas

Jeśli Twoje "aaa" wynikało jedynie z faktu że wszelkie mniejsze ilości 'a' były już zajęte na Kafeterii to tu możesz być "Koteczka" - napisz mi tylko czy chcesz, to Ci zmienię

Koteczko,
pozdrawiam serdecznie i witam wśród zakręconych.

Hej Koteczko [tuli] -jeste¶my prawie równolaty-i jak wiêkszo¶æ tu -mamy tego samego bzika[nieuleczalnego ponoæ-wiêc uwa¿aj] [lol]

Raczej stara ze mnie kociczka,a tak opropos z domu kot.Dziękuje za piękne przyjazne powitanki.

Zostałam Ekoludkiem - ja cicho_borowska, czyli Beata,
Urodzinki 13 czerwca, imieninki 6 września. Puki co przebywam nadal w Łodzi, ale jak już pisałam na kafe, czuję się jakbym mieszkała w Borowej, bo mieszka się tam, gdzie jest serce. Borowa to wieś położona około 25 km na południowy wschód od centrum Łodzi, ale od granic miasta to około 10 km. Działkę mamy od roku, ale gospodarzymy na niej od tej wiosny, bo wcześniej gospodarz, od którego kupiliśmy ziemię miał tam jeszcze swoje uprawy. Kochamy z mężem to nasze miejsce na Ziemi. Postanowiliśmy je kupić sobie w prezencie na 20 rocznicę ślubu, bo kiedy dzieci /dwaj synowie/ zaczęły wyfruwać z gniazdka, nadszedł nowy etep w naszym życiu. Poczatkowo mieliśmy w planach zakup niewielkiej działki, by spędzać na niej weekendy. Serce jednak nie sługa i tak się porobiło, że zakochaliśmy się w tej właśnie działce, a ona nie była niewielka. Tak oto zapadła decyzja o budowie niewielkiego domu na resztę życia i o przeprowadzce na wieś.
Witam wszystkich i cieszę się, że jestem z Wami.

Witaj Beatko - Ekoludku Cieszę się bardzo, że jesteś z Nami

Fajno, jest nas tu kilku początkujących ogrodników - początkujących w tym sensie, że zaczynamy od zarośniętego perzem pola! Witaj Beatko!

No to ja też coś dorzucę o sobie : Pochodzę z malowniczej miejscowości na wschodzie naszego kraju a w Poznaniu znalazłam się 7 lat temu kiedy to rozpoczynałam studia na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza. Miasto to oczarowało mnie i przyjęło gościnnie w swe progi. To tutaj powstała moja rodzina i z tym miastem wiążemy swoje dalsze plany. Tutaj znalazłam swoje miejsce na ziemi. Jest to mała 500m działka , która zawładnęła moim sercem i pochłonęła skrawki mojego wolnego czasu. Jest oddalona tylko o 10 km od bloku, w którym mieszkam.
Osobą, która nas zainspirowała był mój tatuś, który w tym czasie również nabył kawałek ziemi i tak 2,5 roku temu rozpoczęła się moja przygoda z działką. Wtedy to razem z mężem postanowiliśmy stworzyć dla siebie i naszego dziecka/dzieci (wtedy jeszcze planowanego bo teraz jest już z nami ) miejsce relaksu, odpoczynku, spełniania swoich pasji. Miało być to miejsce, w którym będziemy mogli nabrać dystansu do życia, spędzać razem czas i tworzyć coś dla naszej rodziny. Naszym marzeniem jest, aby ta działka służyła nam, naszym dzieciom a nawet wnukom, aby było to miejsce spotkań rodzinnych. Poszukiwania upragnionej działki rozpoczęliśmy od przeglądania ogłoszeń w lokalnej prasie. Pomocą służyli także znajomi. Obejrzeliśmy kilka działek, ale żadna z nich nie wzbudziła w nas większego zachwytu. Wszystko się zmieniło pewnej marcowej soboty kiedy to zobaczyłam moją wymarzoną działkę. Wiedziałam, że to jest to czego szukamy.
Poprzedniemu właścicielowi działka służyła jedynie w celach rekreacyjnych jednak my mieliśmy inną wizję i plany. Mój mąż rozpoczął remont domku, który znajduje się na działce a ja skupiłam się na poszukiwaniach różnorodnych roślin, krzewów w pobliskich szkółkach. Trudno mi powiedzieć, w którym momencie odkryłam w sobie miłość do roślin bo myślę, że każdy z nas jest w pewnym stopniu wyczulony na otaczające nas piękno. Moi rodzice również mieli ogród jednak wtedy nie był dla mnie tak wielką pasją i być może fakt, że to moja działka sprawił, że poczułam ogromną radość i chęć tworzenia i upiększania ogrodu. Działka podzielona jest na trzy części: warzywnik, rabatki oraz część rekreacyjną, w której odbywają się spotkania ze znajomymi i która jednocześnie spełnia rolę placu zabaw dla naszego 11-cio miesięcznego synka. Każdego roku staram się powiększać zasób ogrodu zarówno o nowe kwiaty jak również warzywa. W tym roku pierwszy raz mam pomidory z własnej rozsady i to ogromna duma i satysfakcja patrzeć jak rośnie coś stworzone moimi rękoma. Od kilku tygodni razem z naszym synkiem Krzysiem pozostajemy na działce na cały weekend i ogromną radość sprawia mi jak mogę usiąść wieczorem na ławce patrząc na zachodzące słońce. Istna sielanka. Słychać brzęczące chrząszcze, świerszcze i odgłosy tętniącego życia w trawie. Mogłabym tak siedzieć i nie wstawać z tej ławki do końca swojego życia. Najchętniej to w ogóle przeprowadziałabym się na działkę by móc każdego ranka wstawać i chodzić po skąpanej rosą trawie, oglądać jak przyroda budzi się do życia a pąki kwiatowe rozchylają się pod wpływem promieni słonecznych. Można wtedy przystanąć i spojrzeć na wszystko z dystansem, z boku.
Uwielbiam stać z łopatką w ręce planując co i gdzie posadzić. Mogłabym to robić godzinami daje mi to niesamowitą energię i siłę.
Gdy nastaje zima z uwielbieniem wyciągam wszystkie książki i czasopisma ogrodnicze i planuję................................ rozkład warzywnika, kolejne zakupy kwiatów, owoców, uczę się nowych rzeczy, poznaję nowe odmiany.

Minimisia pięknie to wszystko opisałaś Boże, jak my wszyscy w tej miłości do natury jesteśmy do siebie podobni

Baś_22 pisze: Boże, jak my wszyscy w tej miłości do natury jesteśmy do siebie podobni

Nic dodać, nic ująć.

To powinno być naszym hasłem sztandarowym.

No to może na mnie teraz przyszła kolej
Mam na imię Bożena... lat 45...mieszkam w Mińsku Mazowieckim...
Razem z mężem mamy domek z ogródkiem o pow. ok. 900 m kw. - to tak na dzień dzisiejszy bo z tego 200 m tzw. teren współwłasny należy nadal oficjalnie do Urzędu Miasta, od którego chcemy ten kwałek odkupić...ale czy się uda to zobaczymy... nie można było inaczej zrobić niż inni sąsiedzi którzy poprzesuwali sobie granicę działki w kierunku drogi... ten kawałek jest już obsadzony krzewami

Ogród uprawiam od 10-ciu lat a mąż mi w tym pomaga... wykonuje cięższe prace i to o co go poproszę resztę robię sama, czyli pielenie, sadzenie, przesadzanie, przycinanie itp... bo wydaje mi się że tylko ja to zrobię najlepiej
nie, sklamałabym pisząc że mąż nic nie robi z roślinkami... ostatnio wydobył z siebie jakieś drzemiące gdzieś w nim głeboko tęsknoty do natury i co roku namiętnie wysiewa kwiaty jednoroczne w taki pojemnik na parapecie a później ja wysadzam sadzonki do ogrodu...zawsze te same gazanie - jego ulubione...
o i jeszcze podlewa ogród i kosi trawę bo przy tym relaksuje się po bardzo absorbującej pracy
uwielbia też kwiaty cebulowe, za którymi ja nie przepadam ale jestem zmuszona je gdzieś co roku utykać między moimi bylinkami i krzewami...
Po ogrodzie biegają sobie do woli dwa koty a pies ma swoje miejsce przed domem... do niego należy cała przednia część ogrodu...
W ogrodzie mamy miejsce na grill ze stolikiem i ławeczkami, gdzie odbywają się spotkania rodzinne i towarzyskie...
jeszcze duża część ogrodu jest niewykorzystana i dopiero jest w fazie marzeń... jednym z nich jest takie prawdziwe oczko wodne z plażą żwirkową...
ciągle coś przybywa lub ubywa i praca jest na okrągło przy roślinach... zastanawiam się jak to będzie dalej kiedy człowiek się zestarzeje i nie będzie siły pracować...chciałabym aby to nastąpiło jak najpóźniej

Bożenko czytając tekst czuje się, że uzupełniacie się z mężem doskonale i wspólnie oddajecie się pasji ogrodniczej
Myślę, że przysłowiowa starość ani Tobie ani mężowi nie grozi a więc ogród będzie coraz piękniejszy ku Waszej uciesze

Bezo Kochana - praca w ogrodzie zaczyna być nieco męcząca dopiero po 80-ce - przynajmniej tak twierdzi siostra mojej teściowej, zatem przed Tobą lekko licząc 40 lat najprzyjemniejszego hobby i najciekawszej pracy na tym świecie! Czy to nie brzmi optymistycznie?! A później....? Ech, później nasi genialni naukowcy na pewno coś wymyślą i będziemy szalały w ogródkach kolejne 40 lat!

Dziękuję kochane dziewczyny Wy to potraficie zasiać nie tylko kwiatki ale i ogromne ilości optymizmu

No popieram Bezo na dodatek masz juz piekny ogród, a ja jestem tylko troszkę młodsza i ogród dopiero zaczynam zakładać Przy tym mój mąż....no jakby to powiezdieć, ma zdecydowanie inne poglady w kwestii ogrodu niż ja, więc cieszę się jesli przynajmniej nie przeszkadza hihi o pomaganiu nie wspominając... No, nie byłabym niesprawiedliwa... Czasami cos tam pomoże...
Mimo wszystko mam nadzieję, ze jakoś to bedzie O starości nie myślmy na razie póki co "jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy"
MaWi - powiedzenie Twojej krewnej bardzo mi się podoba

Tak na pocieszenie dla tych co ich mężowie nie chcą w ogrodzie nic robić napiszę...
mój też nie interesował się ogrodem tylko cement, wapno, dom i te sprawy były istotne...
Jak urzadziłam ogród to teraz pierwszy idzie posiedzieć w nim po pracy, przyprowadza kolegów i puszy się dumny jak mu chwalą ogródek
teraz sam zobaczył jaki ogród jest ważny w codziennym życiu i też mu bardzo zależy na jego wyglądzie i funkcjonalności i solidności wykonania bo na tym punkcie jest wrażliwy...
dlatego jeszcze trochę poczekajcie a wasi mężowie niedługo docenią wartość wypoczynku w miejscu miłym, estetycznym, przyjemnym dla oka i pachnącym bo to jest chyba ważne dla tej płci jak kwiaty pięknie pachną

to samo było i z kotami... mąż nie chciał o nich słyszeć ale jak przyprowadziłam kota do domu złość mu przeszła i teraz kociak więcej czasu leży na jego brzuchu niż na moim... he he he